اختلالی بسیار جدی / شیوع سندروم دنیای مدرن در کودکان
تاریخ انتشار: ۲۲ شهریور ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۰۰۵۰۳۲
اختلالی بسیار جدی تعاملات مجازی و بی‌کیفیت مقصران اصلی بروز اختلال برای درمان چه کنیم؟
به گزارش اقتصاد آنلاین به نقل از همشهری، اینکه سال‌هاست تلویزیون به عضو ثابت و جدانشدنی بسیاری از خانواده‌ها تبدیل شده و بسیاری از مادران آن را به‌عنوان پرستار کودکشان انتخاب کرده‌اند تا به امور خانه برسند و برای طولانی‌تر کردن ساعت کار این پرستار، از فیلم‌ها و سی‌دی‌های کارتون هم استفاده می‌کنند به کنار، چند سالی است استفاده از گوشی‌های موبایل و تبلت هم میان کودکان رواج فوق‌العاده‌ای یافته و حتی برخی از آنها از همان سنین بسیار کم، گوشی یا تبلت اختصاصی دارند و سرشان مدام گرم بازی‌های کامپیوتری و حتی حضور در فضای مجازی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در دست گرفتن موبایل و سرگرم بودن اعضای خانواده و فرزندان بزرگ‌تر، حتی موجب توجه کودکان کوچک‌تر و یکی، دوساله خانواده‌ها به این وسیله شده و آنها نیز از همان سنین، نخستین علاقه‌های خود را با درخواست پخش موسیقی و... آغاز می‌کنند؛ روندی که اگر مدیریت و محدود نشود، اتفاقات ناخوشایندی را در روند رشد ذهنی کودکان ایجاد خواهد کرد.
اختلالی بسیار جدیسندروم صفحات الکترونیک اختلالی است که عمدتا در میان کودکان کم‌سن‌وسال رخ می‌دهد؛ کودکان زیر ۱۰یا ۱۱ سال. کودکانی که در سال‌های آغازین و بسیار مهم رشد ذهنی و مغزی‌شان، زمان زیادی از وقت خود را پای صفحات الکترونیک می‌گذرانند و حضور در این فضا، اختلالات رشدی برایشان ایجاد می‌کند.
به‌گفته حانیه علی‌مددی، روانشناس، این کودکان عمدتا دارای مشکلات خلقی، اضطرابی و شناختی بوده و در تنظیم عواطفشان مسئله دارند. خلق و خوی‌شان به‌صورت غیرطبیعی بالا و پایین می‌رود، دارای استرس و نگرانی‌اند، خواب باکیفیتی ندارند، در ایجاد ارتباط مشکل داشته و ارتباط چشمی کمی برقرار می‌کنند، شنونده‌های خوبی نیستند، پرخاشگرند و ... البته تمام این نشانه‌ها با هم بروز نکرده و معمولاً کودکان چند نشانه را از خود بروز می‌دهند.
علی‌مددی در گفت‌وگو با همشهری این نکته را هم می‌گوید که این نشانه‌ها عمدتا شبیه علائم اختلال اوتیسم است و در برخی تحقیقات نیز به ارتباط میان گسترش فضای دیجیتال با انفجار اوتیسم اشاره شده است.
تصاویر | رقص رنگ‌ها پل ورود به سرزمین ناشناخته کودکان اوتیسم | میانبری برای ارتباط با فرد اوتیسم
تعاملات مجازی و بیکیفیترشد مغزی کودکان در ۲-۳ سال ابتدایی زندگی‌شان بسیار بالاست، آنقدر که در مجموع دیگر سال‌ها به این میزان نبوده و عمدتا لطمه‌های واردشده نیز در این سنین، به راحتی در سال‌های بعد قابل‌جبران نخواهد بود. کودکانی که در این سنین در معرض صفحات الکترونیک که تلویزیون نیز در زمره آنها محسوب می‌شود قرار می‌گیرند، با اختلال جدی گفتار و ایجاد تعامل با دیگران مواجه خواهند شد.
علی‌مددی می‌گوید: «این کودکان به جای قرار گرفتن در فضایی واقعی و برقراری ارتباط باکیفیت، در فضای مجازی و دیجیتال قرار دارند به همین دلیل گفتار در آنها به خوبی رشد نمی‌کند. آنها در این فضا به‌صورت منفعل عمل کرده و اطلاعاتی با سرعت بالا دریافت می‌کنند که ذهن‌شان در پردازش آنها با مشکل مواجه شده و به هم می‌ریزد. درحالی‌که اطلاعات در دنیای واقعی با ریتم مشخص و آرام‌تری به آنها منتقل شده و توانایی پردازش و تفکر در مورد آنها را دارند.»
مقصران اصلی بروز اختلالاولین قدم‌های سوق دادن کودکان به سمت اختلال صفحات الکترونیک را والدین آنها برمی‌دارند. پدر و مادری که معمولا خودشان هم ساعات طولانی، از تلویزیون، موبایل، تبلت و... استفاده می‌کنند و زمان‌بندی مشخصی برای آن ندارند و کودکانشان نیز پا به پای آنها در معرض همین صفحات قرار می‌گیرند. دسته دیگر پدر و مادرهایی هستند که به‌دلیل عدم‌آگاهی از مضرات صفحات الکترونیک برای کودکان، مشغله‌های خودشان یا بی‌حوصلگی، این تجهیزات را به راحتی در اختیار فرزندانشان قرار می‌دهند و زمان‌بندی و مدیریت صحیحی بر آن اعمال نمی‌کنند. به‌گفته علی‌مددی، سبک زندگی خانواده‌ها نقش مؤثری در این مسئله دارد.
او می‌افزاید: «آنها که اوقاتشان را با فعالیت‌های مفید پر می‌کنند، ورزش می‌کنند، برنامه‌های تفریحی مثبت دارند فرزندانشان را نیز وارد فضای ارتباطی و یادگیری مثبت کرده که هم از جنبه روانی و هم از نظر جسمی رشد خواهند داشت. این سبک زندگی برای پیشگیری و درمان این اختلال حرف اول را می‌زند.»
برای درمان چه کنیم؟اولین قدم برای درمان کودکان معتاد به صفحات الکترونیک، محدودکردن زمان استفاده آنها از این تجهیزات است. آنگونه که علی‌مددی می‌گوید: برای کودکان کوچک‌تر و کم‌سن‌وسال، قطع کامل استفاده، راه‌حل درست و نسبتا بدون مشکلی است و چالش کمتری ایجاد می‌شود، اما برای بچه‌های بزرگ‌تر کمی کار سخت‌تر است و بهتر است با شیوه تعامل و گفت‌وگو و آگاه کردن آنها از مضرات استفاده بیش از حد بهره‌مند شد. همچنین حدود ۳ هفته تا یک‌ماه باید استفاده از وسایل الکترونیک را به‌طور کامل قطع کنیم تا مشخص شود مشکلات پیش آمده به چه میزان تحت‌تأثیر این فضا بوده. در این مدت به کودک فرصت خواهیم داد خودش را در دنیای واقعی پیدا کند، تعاملات را شناخته و آنها را کشف کند. در مورد کودکان کوچک‌تر همانطور که عنوان شد قطع دسترسی باید به‌صورت کامل باشد اما برای کودکان بزرگ‌تر با محدود کردن طی زمان و مثلا اجازه استفاده آنها به‌مدت یک‌ساعت در روز می‌توان پیش رفت.
این روانشناس این را هم می‌گوید که در بسیاری از مواقع، مقاومت خود والدین اجازه درمان صحیح و درست این اختلال را سلب می‌کند، والدینی که می‌گویند این همه کودک پای تلویزیون نشستند، ما هم کودک بودیم می‌نشستیم، مگر چه اتفاقی برایمان افتاد، یا والدینی که نمی‌توانند در مقابل اصرار فرزندانشان مقاومت کنند و محبت مادرانه و پدرانه اجازه اعمال محرومیت را به آنها نمی‌دهد، کار را سخت می‌کنند. این مسائل باید ابتدا در والدین بررسی و حل شود تا روند درمان اختلال هر چه سریعتر برای کودک آغاز شده و نتیجه مثبت آن حاصل شود.»
منبع: همشهریمنبع: اقتصاد آنلاین
کلیدواژه: تربیت فرزند صفحات الکترونیک برای کودک علی مددی سال ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.eghtesadonline.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اقتصاد آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۰۰۵۰۳۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
ورزش باعث رشد قد می‌شود؟
آفتاب‌‌نیوز :
هورمون رشد در طول شبانه روز به شکل ضربانی ترشح می‌شود و برخی محرک‌های فیزیولوژیک می‌توانند، ترشح هورمون رشد را تحریک کنند. دو تا از قوی‌ترین این محرک‌ها، ورزش و خواب هستند و هورمون رشد نقش‌های متفاوتی در طول زندگی دارد؛ از تاثیر روی رشد، بازیافت عضله، استخوان و کلاژن گرفته تا تنظیم جنبه‌های انتخابی عملکرد متابولیک شامل افزایش متابولیسم چربی و حفظ ترکیب بدنی سالم تر در آینده و ورزش های قدرتی و هوازی می‌توانند موجب افزایش قابل توجه ترشح هورمون رشد شوند و با افزایش شدت ورزش، ترشح بیشتر می شود.
اگر حجم ورزش بیش از توان فرد باشد، ابتدا دچار خستگی تمرینی می‌شود. متغیرهای تکرار، زمان و شدت، حجم ورزش را تعیین می‌کنند و در صورتی که حجم زیاد در طول زمان ادامه یابد، فرد وارد مرحله بیش‌تمرینی و تغییرات هورمونی ناشی از آن و تاخیر رشد شود.
از سوی دیگر در برخی ورزش‌ها به ویژه ورزش‌های دارای دسته‌بندی وزنی یا ورزش‌های استقامتی یا ورزش‌هایی که زیبایی حرکات و نظر داوران و شکل بدنی ممکن است در امتیازدهی موثر باشند، تمایل ورزشکاران به کاهش وزن و کاهش درصد چربی بدن بیشتر است. بدین ترتیب، ورزشکاران ممکن است دچار کمبود نسبی انرژی شوند. این وضعیت در ابتدا در بانوان ورزشکار با عنوان سه گانه بانوان ورزشکار (اختلالات خورد و خوراک- آمنوره- پوکی استخوان) معرفی و در مشاهدات و مطالعات بعدی مشخص شد که تاثیرات کمبود انرژی، خیلی فراتر از این مثلث بوده و تغییرات هورمونی و عوارض آن در پسران هم قابل رویت است. بنابراین، نام آن به سندروم کمبود نسبی انرژی تغییر یافت و بدیهی است در ورزشکارانی که دچار این مشکل می شوند، رشد و بلوغ دچار اختلال می‌شود.
بر اساس این مطلب که از سوی لاله حاکمی، متخصص پزشکی ورزشی تهیه شده و از سوی فدراسیون پزشکی ورزشی در اختیار ایسنا قرار گرفته، آمده است: افرادی که بیش از اندازه ورزش می‌کنند و به اندازه ورزش مواد غذایی دریافت نمی‌کنند، غیر از بحث کمبود انرژی نسبی، دچار کمبود مواد مغذی می‌شوند و بدیهی است کمبود ریزمغذی ها و درشت مغذی ها می‌توانند در رشد اختلال ایجاد کنند.
در ورزشکاران در حال رشد که صفحات رشد باز و فعال هستند، وارد آمدن ضربات مکرر یا ضربه ناگهانی شدید ممکن است به این صفحات آسیب رسانده و متعاقب آن رشد طولی استخوان دچار مشکل شود. برخی فعالیت‌ها مثل پریدن از ارتفاع بالا روی سطوح سخت می‌تواند به صفحات رشد آسیب برساند و سطوح جاذب ضربه مثل تشک‌های فرود، ضربه وارد شده را به اندام بر نمی‌گردانند اما فرود روی سطوح غیرجاذب موجب بازگشت نیرو به مفاصل و آسیب صفحات رشد می‌شود.
در بلوغ جسمی، عمدتا تمرکز بر هورمون‌های جنسی و برای شروع عادت ماهیانه نیاز به سطح مشخصی از درصد چربی بدن است. چربی‌های بدن، حاوی آروماتاز هورمون‌های جنسی بوده و تبدیل استروئیدهای مردانه را تسریع می‌کنند. ورزش، موجب کنترل وزن و درصد چربی بدن شده و از بلوغ زودرس جلوگیری می‌کند. با توجه به اینکه صفحات رشد به دنبال بلوغ بسته می‌شوند، ممکن است در بلوغ زودرس ابتدا یک رشد جهشی نسبت به همسالان دیده شود اما در نهایت، قد این افراد کوتاه‌تر خواهد ماند. این مشکلی است که در مصرف استروئیدهای آنابولیک در سنین نوجوانی نیز اتفاق می افتد. همان طور که می‌دانید، استروئیدهای آنابولیک از دسته S۱ در لیست ممنوعه دوپینگ قرار دارند و علاوه بر تاثیرات گوناگون مخرب دیگر، این داروها موجب بلوغ زودرس و بسته شدن زودرس صفحات رشد در نوجوانان و کوتاه ماندن قد در بزرگسالی می شوند.
بدیهی است که برای بلوغ اجتماعی و روانی، ارتباطاتی که در ورزش تشکیل می شود از یک سو و احساس عزت و اعتماد به نفسی که فعالیت‌های ورزشی به ارمغان می‌آورد از سوی دیگر، بالندگی و بلوغ را تسهیل می‌کند و مراقبت سازمانی و خانوادگی، آموزش مهارت «نه گفتن» و هدایت ورزشکاران نوجوان به محیطی عاری از دارو و دوپینگ از اصول پیشگیری از صدمات اجتماعی در دوران بلوغ است و محیط های ورزشی از این مهم مستثنا نیست.
منبع: خبرگزاری ایسنا
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»